Rozprawa Agnieszki Kuniczuk-Trzcinowicz poświęcona rękopisom Sienkiewiczowskiej nowelistyki, należy do prac, które łączą dokładną wiedzę o pisarzu z wysoką świadomością metodologiczną (). Otrzymaliśmy wnikliwą, kompetentną i oryginalną rozprawę pod wieloma względami odkrywającą zupełnie nowe aspekty twórczości Sienkiewicza i jego pracy nad tekstem. Co więcej, potwierdzającą dotychczas raczej intuicyjne i jednostronne przekonania o warsztacie twórcy, w którym na plan pierwszy wysuwało się zmaganie z materią słowa i zdania. I wbrew przeświadczeniu, że utwór Sienkiewicza był gotowy w głowie pisarza i pojawiał się od razu w formie prawie gotowej wymagającej jedynie stylistycznej kosmetyki, autorka pracy udowodniła ponad wszelką wątpliwość że było inaczej. Pokazała na wybranych przykładach z jakim trudem dochodził pisarz do ostatecznej wersji swoich utworów, przez jakie kolejne fazy przechodził tekst, zanim stał się wersją ostateczną.