Gottfried Benn (18861956), jeden z najsłynniejszych niemieckich poetów pierwszej połowy XX wieku, obok poezji uprawiał też twórczość prozatorską i eseistyczną. Z wykształcenia lekarz, w swoich utworach, na początku ekspresjonistycznych, nawiązywał do medycznych wątków, eksponował przenikanie się sfery duchowej z fizyczną. Długo kładł się na nim cień przejściowej sympatii do nazizmu w latach 19331934, którą sam Benn uznał później za błąd, lecz go nie potępił, uznając za uwarunkowany historycznie. Prowadził, jak sam przyznał, podwójne życie, od 1935 roku w Wehrmachcie jako lekarz, jednocześnie objęty zakazem publikacji zarówno w czasach nazistowskich, jak i po wojnie do 1948 roku. Ze wszystkich tych kontrowersji wyzwoliła się na koniec poezja Benna, którego uznaje się dziś za klasyka ubiegłowiecznej literatury niemieckiej i światowej. Niniejszy tom zawiera wybór esejów od drugiej dekady XX wieku, skupionych wokół tematyki literackiej w powiązaniu z wątkami spoza literatury, które jednak na nią wpływają.