Czasopismo Iskry zawiera 52 gazety z roku1933 i 1-3 z roku 1934r

"Iskra" – pismo periodyczne rosyjskiej partii socjaldemokratycznej (SDPRR). Pierwszy numer gazety został opublikowany w Lipsku w grudniu 1900 roku. Kolejne numery były wydawane od 1901 do 1905, początkowo w Monachium, a potem w Szwajcarii i rozprowadzane bezdebitowo na terenie Imperium Rosyjskiego.

Pierwszym redaktorem pisma był Włodzimierz Lenin. Gazeta miała antyimperialistyczny i lewicowy charakter[1]. Za kadencji Lenina zawierało artykuły napisane przez między innymi Polkę Różę Luksemburg, Niemca pochodzenia czeskiego Karla Kautskyego czy młodego ukraińskiego marksisty, Lwa Trockiego który stał się współpracownikiem Lenina na jesieni 1902 roku[2]. Po rozłamie w SDPRR na frakcje bolszewików i mienszewików, w lipcu 1903 Lenin opuścił redakcję Iskry, która do października 1905[3] ukazywała się pod kierownictwem Gieorgija Plechanowa[4]. Wydano 110 numerów (do lipca 1903 [5] - 44 numery). Zadaniem gazety było połączenie różnych ugrupowań robotniczych w Rosji na bazie wspólnej platformy politycznej. Gazeta była drukowana w Monachium (1901-1903) i Genewie (po 1903) i dostarczana w skrzyniach z podwójnym dnem na obszar Imperium Rosyjskiego przy współpracy sympatyzującego z socjaldemokracją rosyjskiego przemysłowca z branży włókienniczej - Sawy Morozowa [6].

Mottem gazety [7] było ros. Из искры возгорится пламя (pol. Z iskry rozgorzeje płomień) — cytat z poematu Puszkina do dekabrystów zesłanych na Syberię.

Członkowie redakcji uczestniczyli w obaleniu caratu w marcu 1917 roku i wydarzeniach rewolucji rosyjskiej wiosny-lata 1917. Po przewrocie bolszewickim znaleźli się w różnych obozach politycznych - Włodzimierz Lenin jako przywódca RFSRR , mienszewicy - Gieorgij Plechanow, Pawieł Akselrod i Julij Martow w opozycji, do czasu wymuszonej emigracji z RFSRR. Członkowie redakcji: