Cyceron był politycznym przeciwnikiem Juliusza Cezara. Nie przyłączył się do spisku na jego życie, lecz popierał zamachowców. To właśnie imię Cycerona wykrzyknął Brutus, unosząc zbroczony sztylet, którym ugodził Cezara.

Po śmierci Cezara schedę po nim przejął Marek Antoniusz. Zabrał z domu Cezara pozostawione przez niego pieniądze, a także jego testament. Dokumentu tego Antoniusz nigdy nikomu nie pokazał, jednak rozgłaszał wybrane, będące mu na rękę fragmenty, prawdopodobnie wiele dodając od siebie. Z wielkim oburzeniem spotkało się nagłe wzbogacenie się Antoniusza, osiągnięte poprzez sprzedaż obywatelstwa, darowania kar i przywłaszczenie sobie 700 milionów sestercji, które Cezar ofiarował w świątyni Ops.

17 marca 44 p.n.e. na wniosek Cycerona senat uchwalił amnestię dla uczestników spisku na życie Cezara, jednocześnie przyznano mu pogrzeb na koszt państwa. Podczas pogrzebu Marek Antoniusz wygłosił płomienną mowę, podczas której obiecał każdemu obywatelowi Rzymu 300 sestercji.

Po pogrzebie Cezara w Rzymie wybuchły zamieszki skierowane przeciw spiskowcom. Zostały krwawo stłumione, jednak spiskowcy w obawie o własne życie opuścili miasto. W tym samym czasie w Rzymie pojawił się Oktawian, który jako główny spadkobierca Cezara przyjął jego imię i nazwisko. Szybko zyskał sobie poparcie ludu i Cycerona, stając w opozycji do Antoniusza.

1 czerwca 44 p.n.e. Marek Antoniusz zwołał posiedzenie senatu, na którym powierzono mu, niezgodnie z prawem, namiestnictwo Macedonii na 6 lat. Chcąc pozbyć się opozycji, wysłał republikanów na prowincję. Cyceron udał się wówczas do Grecji.

Wkrótce potem Antoniusz przeprowadził czystkę wśród wojska, które coraz bardziej zaczęło popierać Oktawiana. Senat odrzucił projekt Antoniusza o zamianie przyznanych wcześniej prowincji, a podczas święta Parilia 21 kwietnia dały odczuć się wśród ludu nastroje republikańskie. Zachęcony takim obrotem zdarzeń Cyceron podjął decyzję o powrocie do Rzymu.