Współczesna gospodyni chcąca potraktować książkę 365 obiadów nie tylko jako dzieło historyczne, ale i dziś użyteczne, natknie się na wiele utrudnień w pojęciu intencji autorki. Będą to kłopoty ze zrozumieniem terminów, używaniem dziś trudnych do rozszyfrowania skrótów myślowych, innej składni. Jednym z podstawowych problemów jest zrozumienie systemu miar i wag stosowanego przez Ćwierczakiewiczową. Czytając 365 obiadów nieustannie natykać się będziemy na dziwne dla XXI–wiecznego czytelnika określenia miar masy i objętości. Sama początkowo myślałam, że pojawiający się termin garniec to po prostu dawna nazwa garnka. Można by sądzić, że każdy średnio rozgarnięty użytkownik Internetu poradzi sobie z tajemniczymi terminami przy pomocy wujka Google i cioci Wikipedii. Niestety, sprawa okazuje się nieco bardziej skomplikowana. W czasie życia Ćwierczakiewiczowej używano bowiem kilku systemów miar, nawet jeśli zawęzimy poszukiwania do Warszawy, w której autorka spędziła swój żywot (terytorium Królestwa Polskiego). Różne systemy bowiem obowiązywały w różnych zaborach, stosowano także miary lokalne. W latach życia Lucyny C. czyli od roku 1826 do 1901 w stolicy używano głównie nowopolskiego systemu miar, który wszedł do użytku w roku 1819. Już jednak w roku 1849 wprowadzono system rosyjski. Pamiętajmy, że pierwsze wydanie 365 obiadów miało miejsce w roku 1860, czyli 14 lat po tej reformie (dwa lata wcześniej ukazały się Jedyne praktyczne przepisy). ! Uwagi: Oprawa mocno zarysowana i wytarta, naddarta na krawędziach, całkowicie oderwana od bloku książki. Brzegi stron zakurzone, pożółkłe i pobrudzone. Strony poplamione i pożółkłe. Druk w dobrym stanie. Blok książki niespójny.