Guido da Verona (pseudonim Guido Verona ) (7 maja 1881 r. - Mediolan, 5 kwietnia 1939 r.) Był włoskim poetą i powieściopisarzem.

Urodzony w Saliceto Panaro w rodzinie żydowskiej, Werona rozpoczął karierę jako poeta w 1901 r. W zbiorach poezji Commemorazione del fatto d'arme di Brichetto , a następnie I frammenti d'un poema (1902) i Bianco amore (1907). 

Zyskał większą popularność jako powieściopisarz, począwszy od 1911 roku, kiedy opublikował swoją pierwszą powieść Colei che non si deve amare , uważany za najbardziej reprezentatywny przykład włoskiego Feuilleton .  W 1914 i 1939 r. Był najbardziej popularnym pisarzem włoskim:  szczególnie jego powieść Mimì Bluette, fiore del mio giardino , która osiągnęła 300 000 kopii w 1922 r., Imponujący bieg we Włoszech, gdzie analfabetyzm charakteryzował większość populacja. 

Był sygnatariuszem Manifestu faszystowskich intelektualistów w 1925 roku; w 1929 opublikował parodię powieści " Oblubienicy " Alessandro Manzoniego , która w rzeczywistości była domniemaną satyrą przeciwko faszyzmowi. 

Stał się intelektualistą niepopularnym wobec faszystowskiego reżimu i zmarginalizowanym po zatwierdzeniu rasowych praw . Da Verona popełnił samobójstwo w Mediolanie w wieku 57 lat.