Wacław urodził się 28 lutego 1889 w Rutkach[1]. Jego ojciec, Tomasz, był sędzią Sądu Najwyższego. Matka Wacława nazywała się Aniela Wielońska. Uczęszczał do gimnazjum w Łomży aż do 1905, kiedy to wybuchł strajk szkolny. Następnie uczył się w Carskim Siole oraz Warszawie. Maturę zdawał w Petersburgu, aby w 1911 roku dostać się na studia w Nancy na wydział fizyczno-matematyczny. Porzucił je jednak z myślą o karierze literackiej. W trakcie studiów powstały jego dwa pierwsze dramaty: Jesień i Majowe Nabożeństwo[2].

W 1913 roku w Łomży ożenił się z Wandą Nowacką. Rok później z powodu wybuchu I wojny światowej wstąpił do legionu Witodla Gorczyńskiego. Następnie służył w korpusie gen. Józefa Dowbór-Muśnickiego, aby w końcu jako oficer pracować w Biurze Prasowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych[3]. Służbę zakończył w 1920.

Po zakończeniu wojny mieszkał i pracował w Warszawie, całkowicie poświęcając się pracy dziennikarskiej. Pracował m.in. w „Gazecie Warszawskiej” (gdzie przez lata kierował działem literackim) i „Warszawskim Dzienniku Narodowym”, czasem publikując pod własnym nazwiskiem, jednak zwykle wykorzystując pseudonimy (m.in. Vacat, v-t, Philo Philonides, Gwiazdosław Ostry, Alm Anatol, Autor Pamiątek Rupiecia). Zajmował się publikowaniem reportaży, sprawozdań, felietonów oraz publikowaniem w odcinkach swojej prozy.

Jako pisarz zadebiutował w 1921 zbiorem nowel Chińskie cienie. W swojej twórczości często sięgał do wątków baśniowych i okultystycznych[4].

Często przerywał swoją pracę w redakcji, podróżując między innymi do Włoch, Jugosławii, Czechosłowacji, czy Algieru[3].

Gdy rozpoczęła się II wojna światowa zaczął współpracę z prasą podziemną. Zmarł 29 września 1944 z powodu nękającej go od lat choroby. Po ekshumacji z tymczasowej mogiły, został pochowany w 1946 na Starych Powązkach w Warszawie[2].