Chów zwierząt dostarcza 50-90% całego dochodu rolnictwa krajów wysoko rozwiniętych, w pozostałych krajach od 10-40%. Chów zwierząt odbywa się w formach: pasterskiej, pastwiskowo-oborowej, przemysłowej (w krajach o rolnictwie towarowym). Na rozmieszczenie gatunków chowanych zwierząt znaczący wpływ mają warunki środowiska naturalnego. Najbardziej sprzyjające warunki chowu bydła i owiec występują na stepach. Decyduje o tym obfitość oraz skład gatunkowy roślin. Na obszarach półsuchych, porośniętych wysokimi, łykowatymi gatunkami traw hoduje się kozy i wielbłądy. Na obszarach suchych, stanowiących ubogie siedlisko roślinności trawiastej i krzaczastej, może egzystować niewiele gatunków zwierząt przystosowanych do sezonowego dostępu do paszy i wody oraz znoszących wysokie temp. powietrza. Należą do nich gromadzące zapasy tłuszczu i wody w garbie wielbłądy oraz niektóre gatunki owiec. W tropikalnych terenach równikowych o dużej wilgotności powietrza, wysokich temp. i występujących plagach szkodników, różnorodność hodowanych zwierząt jest niewielka. Najlepiej przystosował się do tych gatunków bawół i bydło zebu. W wielu regionach strefy międzyzwrotnikowej Afryki chów bydła uniemożliwia mucha tse-tse. Wśród czynników warunkujących rozmieszczenie gatunków hodowanych zwierząt ważną rolę odgrywają ograniczenie społeczno-kulturowe, w tym religie. Szczególne znaczenie mają one w społeczeństwach tradycyjnych, w których odnoszą się m.in. do spożywania mięsa.