Celem niniejszego wydawnictwa jest przegląd stanu wiedzy na temat dziedzictwa zabudowy drewnianej w naszym kraju. Jest to istotne co najmniej z dwóch powodów: zabudowa drewniana jest charakterystyczna dla wschodnich terenów kraju, ale nie tylko. Występowała i występuje także na Mazowszu, Lubelszczyźnie, Podhalu i w innych regionach Polski. Mamy jeszcze wiele drewnianych budynków mieszkalnych, gospodarczych; młyny, wiatraki – dziś już nieczynne. Mamy dworce kolejowe z końca XIX wieku, budynki magazynowe i wiele innych. Architektura drewniana jest istotnym elementem dziedzictwa kulturowego naszych terenów, ale jednocześnie technologią wypieraną przez współczesne formy budownictwa i nowe materiały. Powstaje pytanie, jak w momencie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, a więc przekraczania istotnego progu cywilizacyjnego, dziedzictwo to można zachować? Czy uda się uchronić te reliktowe już formy architektury przed zanikiem, czy można tchnąć nowe życie w drewniane wsie, rozsiane na wschodzie Polski? Czy zabudowa drewniana może stać się atutem w rozwijaniu funkcji turystycznych w nawiązaniu do tradycji, do charakterystycznego krajobrazu kulturowego tych terenów?