Tom XIV, cz. 1, Mosty - 1967 r., 669 s.

Tom XIV, cz. 2, Mosty - 1973 r., 629 s. 

W niniejszej części tomu XIV omówiono zagadnienia planowania przestrzennego, projektowania,kształtowania konstrukcyjnego, analizy ekonomicznej, statystycznej i dynamicznej, automatyzacji projektowania mostów oraz wymiarowania i wykonywania mostów z betonu uzbrojonego i sprężonego. Określany również jako sztuczny kamień, beton został wynaleziony i był używany w budownictwie w Asyrii, potem w starożytnym Rzymie czasów republiki (około 200 r. p.n.e.). W starożytności używano mieszaniny piasku i drobnych kamieni z zaprawą wapienną do łączenia kamieni w murze i sklepieniach. Rzymianie używali jako zaprawy naturalnej pucolany pochodzącej z popiołów wulkanicznych, najpierw z Wezuwiusza, później z innych miejsc. Dodatek popiołu wulkanicznego czynił rzymski beton wodoodpornym. W okolicach odległych od wulkanów wykorzystywano zużyte drobno zmielone dachówki. Wiele zabytków starożytnego Rzymu w całym basenie Morza Śródziemnego zostało wykonanych z betonu. Niektóre z nich przetrwały do dnia dzisiejszego. Najwspanialszym przykładem jest kopuła Panteonu z lanego betonu, o średnicy 43,3 m, ważąca ok. 5 tys. ton powstała w latach 118–125. Inne to m.in. Termy Karakalli, mosty i akwedukty.