Priorytet współpracy jest zgodny z krytyczno-kreatywną doktryną oświaty i ideą podmiotowego uczestnictwa w edukacji (i jej współtworzenia) dzieci, młodzieży i dorosłych. Można przyjąć, że możliwość dostrzegania wzajemnych zależności buduje w instytucjach edukacyjnych nowego ducha, który zachęca członków społeczności do realizacji wspólnych planów, rozważnego i pokojowego rozwiązywania nieuniknionych często konfliktów. Nie będzie przesady w stwierdzeniu, że współpraca stanowi dla współczesnej szkoły nowy imperatyw - lepszego rozumienia innych, lepszego rozumienia świata, konieczność wzajemnego zrozumienia, pokojowej wymiany idei, czy wręcz jedności. Autorki [...] mają pełną świadomość, że osiągnięcie takiego stanu jest możliwe, jeśli się będzie łączyć umacnianie odpowiedzialności osobistej z kształtowaniem zbiorowego losu w codziennych sytuacjach edukacyjnych. W tym przypadku zgromadzone teksty są wyrazem namysłu nie tylko nad uwarunkowaniami współpracy w zespole, przebiegiem w gruncie rzeczy skomplikowanych procesów interpersonalnych, lecz także wskazują na możliwości ich doskonalenia, czym wpisują się w aktualny dyskurs oświatowy na temat jakości pracy szkoły.