Maria Borucka-Arctowa (ur. 12 stycznia 1921 w Inowrocławiu) – polska teoretyk i socjolog prawa, profesor nauk prawnych. Jej zainteresowania naukowe obejmują kwestie świadomości prawnej i politycznej, polityki prawa i inżynierii społecznej, oraz zagadnienia teoretyczno- i filozoficznoprawne. Urodziła się w 1921 w Inowrocławiu. Jej ojciec był urzędnikiem państwowym. W 1922 rodzina przeniosła się do Wilna. W 1938, po ukończeniu gimnazjum im. A. Czartoryskiego, rozpoczęła studia na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, przerwane wybuchem wojny. W trakcie II wojny światowej, organizowała tajne nauczanie i kontynuowała naukę, ukończoną uzyskaniem dyplomu w 1946 na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1946–1950 uczestniczyła w Konwersatorium Naukoznawczym i pracowała w redakcji Życia Nauki. W 1947 została asystentem w Katedrze Teorii i Historii Filozofii Prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kierownikiem katedry był wówczas Jerzy Lande – uczeń i kontynuator myśli Leona Petrażyckiego. W 1950 obroniła rozprawę doktorską pod tytułem Zagadnienia funkcjonalizmu w teorii prawa. ! Uwagi: Oprawa zarysowana, pobrudzona. Brzegi stron zakurzone. Strony pożółkłe.