Marek Kazimierz Siwiec (ur. w 1950 r. w Kętrzynie) poeta, filozof, profesor Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Miastem jego młodości był Olsztyn. Autor książek poetyckich i filozoficznych oraz kilkudziesięciu rozpraw z estetyki i krytyki artystycznej w tym: Od Platona do Beardsleya. Drogi estetycznej metakrytyki (2005) oraz Los, zło, tajemnica. Ku twórczym źródłom poezji Aleksandra Wata i Czesława Miłosza (2005). Współredagował książki o myśli Jana Pawła II, Rozumieć cierpienie?... (2010) oraz o poezji Kazimierza Hoffmana Poznawanie Kazimierza Hoffmana... (2011). Opublikował książki poetyckie: Odwrócone lustro (1979), Twój świt ucieka nad ranem (1984), Kostka (1990), Żyłka (2011), Kto (2013). Wiele jego utworów ukazało się w pismach literackich, m.in. w Poezji, Nowym Wyrazie, Kwartalniku Artystycznym, Okolicy Poetów - Kwartalniku, Frazie, Toposie. Jego wiersze były prezentowane w antologiach współczesnej poezji, w telewizji i radiu. Redagował i współredagował pięć monograficznych tomów Filo-Sofiji o twórczym źródle. Za swoje poetyckie dokonania otrzymał nagrodę im. Ryszarda Bruno-Milczewskiego (2015). Jeśli poezja ma być świadectwem rozpaczy, zatracenia w bezmiarach człowieczeństwa i nicości, to musi być poezją, taką, jaką tworzy Marek Kazimierz Siwiec. W tej poezji jest dezintegracja, żal, zgroza i wreszcie pojednanie. (...) Człowiek po utracie musi odtworzyć mit własnego człowieczeństwa i odnaleźć istotne źródło swego twórczego egzystowania. I podmiot liryczny w poezji Marka Kazimierza Siwca z powodzeniem potrafi sprostać tej jakże ludzkiej powinności. Krzysztof Derdowski, Mit i człowiek