Książkę odbito w nakładzie 800 egzemplarzy. Książka zawiera dedykację Polskiej Gazety Introligatorskiej dla krakowskiego introligatora Łukasza Kruczkowskiego (1871-1954). Oprawa introligatorska prawdopodobnie autorstwa Łukasza Kruczkowskiego. Stefan Vrtel-Wierczyński (ur. 26 grudnia 1886, zm. 3 lutego 1963 w Poznaniu) – polski bibliotekarz i bibliograf, historyk literatury polskiej i słowiańskiej, profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Stefan Vrtel-Wierczyński uczęszczał do gimnazjum w Stryju, tu przewodził kółku samokształceniowemu, którego członkiem był m.in. Stanisław Vincenz. Odbył studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, w latach 1906–1908 był stypendystą Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Wykładał później na uniwersytecie lwowskim. W latach 1927–1937 i 1947–1950 pełnił funkcję dyrektora Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu, a od 1 lipca 1937 do 1940 i w latach 1945–1947 był dyrektorem Biblioteki Narodowej. Był twórcą i kierownikiem w latach 1952–1962 Katedry Literatur Zachodniosłowiańskich (później Katedry Literatur Słowiańskich). Wydał również zabytki literatury średniowiecznej (m.in. Rozmyślanie przemyskie 1952, Kazania gnieźnieńskie 1953). W 1948 twórca i pomysłodawca Polskiej Bibliografii Literackiej, utworzonej w strukturach Instytutu Badań Literackich. Spoczywa na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu. Na Osiedlu Różany Potok w Poznaniu, nieopodal kampusu uniwersyteckiego, znajduje się ulica S. Vrtela-Wierczyńskiego.