Marek Krzystanek (1972 r.) kontynuuje wątki z Krwawych Zim (2007 r.), Białych Wilków (2011 r.) i Zimnego Słońca (2012 r.). Podmiot liryczny po powrocie z Doliny Wież próbuje żyć jak normalny człowiek, jednak bestie coraz częściej wdzierają się do jego świata. Żeby się ratować trzeba zniszczyć bestie i wszystkie połączenia z Zimą. Marek Krzystanek wnikliwie obserwując nieustannie zmieniające się dekoracje powszechnie obowiązującej rzeczywistości zauważa, że wszystko co nas otacza jest równie prawdziwe jak naszyjnik z pereł leżący na chodniku. Im więcej dowiaduje się o intencjach, myślach innych ludzi / bestii tym bardziej oczywiste staje się, że świat, który w sobie nosi tylko potęguje wyobcowanie. Co jest prawdziwe? Czy „ja” z wewnętrznego świata może być realizowane poprzez ten świat? Bestionizm jest poetyką odpowiedzią na to pytanie – Rafał Trzcionka, Polyester Cage.