Książki najgorsze i parę innych ekscesów krytycznoliterackich nawiązują swoim tytułem (i często stylem) do słynnej rubryki Antoniego Słonimskiego w przedwojennych "Wiadomościach Literackich". Ten, mający swoją własną historię, zbiór świetnych pamfletów i szkiców krytycznoliterackich Stanisława Barańczaka zdołał się jeszcze ukazać nakładem drugoobiegowego Wydawnictwa Kos w Krakowie tuż po wprowadzeniu stanu wojennego, co spowodowało, iż jest to obecnie książka trudno dostępna. Drugie, a zarazem pierwsze oficjalne, zmienione i poprawione wydanie, wzbogacił autor o teksty rozproszone dotąd w czasopismach, wśród nich o znany z "The New Republic" tekst o utworach scenicznych Heinera Müllera. Chociaż "grafomania z państwową pieczątką" staje się reliktem przeszłości nadejść może czas grafomanii "wolnorynkowej", i kto wie - przewiduje Stanisław Barańczak - czy nie zacznie ona powstawać pod tymi samymi piórami...