Kolejny tom z cyklu: Estetyki świata. Antologia wprowadza czytelnika w mało znany Europejczykom świat Aborygenów, w którym sztuka zajmuje niezwykle istotne miejsce. Kultura aborygeńska nie wytworzyła ani dzieł literackich (nie rozwinęła bowiem pisma), ani architektonicznych. Jej zanurzoną w micie, wtopioną w wierzenia religijne historię badacze próbują odczytać z rysunków, reliefów i artefaktów. Powstają one w wyniku wykonywania czynności rytualnych – kompetencje twórców są tu ściśle określone, a ich przekraczanie zakazane pod groźbą surowych kar. Bezprawne wykonanie malowidła wyzwala moce, które mają możliwość wspierania i jednocześnie niszczenia ludzkich zamiarów. Codzienność przenika sfera sacrum. Dla zrozumienia kultury aborygeńskiej niezbędne jest odwołanie do tzw. Czasu Snu. Jest to zarówno wymiar rzeczywistości, jak i czas. Odnosi się także do przestrzeni, na przykład do sił, które drzemią w konkretnych miejscach. Czas Snu istniał jeszcze zanim pojawili się ludzie. Świat fizyczny i duchowy ukształtowali totemiczni przodkowie. Za pomocą własnego ciała i codziennego życia kształtowali oni teren – tam, skąd wyszli, zostawiali ślady w postaci wejść do jaskiń i stawów, tam, dokąd wędrowali – powstawały koryta rzek, a w miejscach, gdzie wtykali w ziemię patyki, rosły drzewa. ! Uwagi: Oprawa lekko zarysowana. Brzegi stron minimalnie zakurzone.