Otwarta 26 maja wystawa skupia się przede wszystkim na fenomenie plastycznym, związanym z grupą Laibach. Formacja ta, znana głównie z twórczości muzycznej, stanowi w rzeczywistości przedsięwzięcie w unikalny sposób łączące media dźwięku i plastyki. Laibach to wielowymiarowy, multimedialny projekt, przekraczający wszelkie granice między dyscyplinami sztuki.
Wystawa stanowi próbę rzucenia nowego światła na zapomniane aspekty działalności Laibach, zlekceważone przez krytykę artystyczną i przyćmione sukcesami grupy na scenie muzycznej. Tymczasem przesycona ideologią twórczość Laibach wywoływała i nadal wywołuje kontrowersje. Artyści, którzy przez trzy ostatnie dekady niszczyli wszelkie możliwe tabu, zmieniając raz na zawsze oblicze sztuki zza żelaznej kurtyny, zmierzą się w Łodzi ze swoją przeszłością. W latach osiemdziesiątych, w centrum zainteresowania grupy, znalazły się totalitaryzmy XX wieku, a zwłaszcza ich specyficzna ikonosfera. Laibach Kunst dostarczył w ten sposób motywów dla całego ruchu Neue Slowenische Kunst. Grupy wchodzące w skład NSK stworzyły w ówczesnej Słowenii platformę twórczości i ideologii, która znalazła się w aktywnym sporze ze światopoglądem obowiązującym wówczas zarówno w Jugosławii, jak i całym bloku wschodnim. W Łodzi koncept Laibach Kunst został zaprezentowany w swojej pierwotnej formie, z której wyrosły później działania kolektywu IRWIN oraz innych członów NSK.
Laibach, egzemplifikujący opisany przez Slavoja Żiżka fenomen nad utożsamienia się z systemem, został uznany w dawnej Jugosławii za organizację wywrotową. Władze kilkukrotnie obejmowały ją oficjalnym zakazem działalności. Tymczasem wszelkie naciski jedynie wzmocniły grupę i uczyniły taktykę Laibach bardziej konsekwentną. Jako jedna z niewielu formacji artystycznych wywodzących się z dawnych krajów demokracji ludowej, Laibach jest dziś obecny w świadomości odbiorców na całym świecie.
Łódzka wystawa przedstawia najstarsze obiekty Laibach Kunst wraz z towarzyszącymi dokumentami. Obejmuje także pamiątki / parafernalia związane z barwną historią grupy. Ekspozycja używa wielu mediów i tworzyw (m.in. wielkoformatowych obrazów, plakatów, materiałów video, instalacji itp.), nie ma jednak typowo retrospektywnego charakteru. Laibach jest wciąż istniejącym projektem, który nieustannie znajduje się w krytycznym dialogu z aktualną rzeczywistością. Dlatego w Łodzi archiwalia grupy zostały skonfrontowane z jej nowymi artefaktami. Część eksponatów powstała specjalnie na potrzeby ekspozycji i została zaprezentowana w Łodzi po raz pierwszy.
Otwarcie uświetniła obecność członków grupy oraz krótki, muzyczny performance w ich wykonaniu. Wystawa będzie także inspiracją dla szeregu inicjatyw towarzyszących: projekcji, prelekcji i dyskusji, poświęconych związkom sztuki i polityki oraz spuściźnie sztuki i ikonosfery totalitarnej