Apologetyka Totalna

tom I - Formalna Systematyka Najstarszej Apologii Chrześcijaństwa, 1955 r., 139 str.

tom II - Religijna Świadomość Jezusa, 1956r., 314 str.

System apologetyki totalnej wiąże się z działalnością dydaktyczną Wincentego Kwiatkowskiego, który prowadził wykłady na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Kwiatkowski podzielił swoje tygodniowe pensum wykładowe na dwa traktaty (części) – krótszy i dłuższy. Traktaty te utworzyły podwaliny pod nowy system apologetyczny. Około 1930 roku Kwiatkowski dysponował siedmioma monografiami analitycznymi, które postanowił scalić w jeden traktat apologetyczny. Na VI Zjeździe Zakładów Teologicznym w Poznaniu w 1931 roku Kwiatkowski wygłosił wykład pt. „Zagadnienie apologetyki syntetycznej”, natomiast w latach 1937–1938 wydał dwie monografie pod wspólnym tytułem „Apologetyka totalna”. Maszynopis trzeciego tomu pt. „Teoria poznania religijnego w chrystianizmie. Apologetyka totalna, tom trzeci” został opatrzony datą 30.11.1939, ale ze względu na wybuch wojny nie został wówczas wydany. W wydaniu z 1937 roku Kwiatkowski zdefiniował apologetykę totalną jako „systematyczne i krytyczne poznanie (samoobrony) podstaw historycznych chrystianizmu (jako religii objawionej) z punktu widzenia aksjologicznego (w sensie zarówno przedmiotowym jak i podmiotowym)”.