Apologetyka personalistyczna pokazuje, że choć dla człowieka ważna jest każda nauka, ścisła i humanistyczna, to przecież nieskończenie bardziej angażuje go ta nauka, która traktuje o Fenomenie Objawienia Bożego, Chrystusa i Kościoła. Przy tym człowiek rozumny i mądry, wierzący i niewierzący, stawia sobie pytanie, czy cała rzeczywistość religii chrześcijańskiej jest wiarygodna i prawdziwa. I skierowuje ku temu cały swój rozum, wolę, pragnienie, tęsknotę, miłość, pytania życia oraz cały świat swojej osoby. I chce na wiarę spojrzeć choć na moment oczami swojej wiedzy i swojej mądrości. Chce naukowo odrzucić niewiedzę. Jest to takie ludzkie i wspaniałe zarazem. Trzeba nam tylko zdecydowanej i wielkiej odwagi w myśleniu, miłowaniu i dążeniu do wiecznej nieskończoności. I temu to niech służą te okruchy myśli i słów, zbierane w mojej duszy już na samym początku mojej drogi naukowej.