Antologia życia wewnętrznego - Dialog o życiu wewnętrznym - Księga miłości - Księga oświeconych - Wykład modlitwy Pańskiej - Listy o miłości Maksym Wyznawca, właśc. Moschion, cs. Prepodobnyj Maksim Ispowiednik) (ur. ok. 580 w Konstantynopolu, zm. 662 w okolicach Batumi) – teolog grecki, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego. Pisma Maksyma, który za swą wiarę i męczeńską śmierć otrzymał miano Wyznawcy, mają charakter różnorodny, gdyż powstawały w miarę zapotrzebowań. Pisał dzieła egzegetyczne, listy, dzieła ascetyczne, doktrynalne, objaśnienie liturgii. Najbardziej znane i cenione jest Wyjaśnienie Modlitwy Pańskiej. Występował przeciwko doktrynie monoteletyckiej, która od 638 roku stała się oficjalną doktryną religijną Cesarstwa Bizantyjskiego. Niecałe 20 lat po jego śmierci potępiono monoteletyzm w Konstantynopolu na soborze konstantynopolitańskim III. Św. Maksym w swych dziełach najwięcej miejsca poświęcał duchowemu życiu człowieka. Szczególnie widoczna jest w nich głębia i przenikliwość myślenia. Jedno z jego pism "Cztery wieki miłosierdzia" (tzw. Cztery Centurie), składające się z krótkich aforyzmów i refleksji, nazywano "jednym z najgłębszych i najpiękniejszych dzieł w całym piśmiennictwie chrześcijańskim". Do naszych czasów zachowało się również pochodzące spod jego pióra "Wyjaśnienie Świętej Liturgii". Uważany jest za największego uczonego i mistyka chrześcijańskiego VII wieku.