Zofia Ameisenowa (ur. 31 maja 1897 w Nowym Sączu, zm. 25 grudnia 1967 w Nowej Hucie w Krakowie) – polska historyk sztuki, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, kustosz Biblioteki Jagiellońskiej. Specjalizowała się w zagadnieniach związanych z rękopisami iluminowanymi oraz grafikami, była znawczynią europejskiego malarstwa miniaturowego i ikonografii biblijnej. W 1921 roku ukończyła studia doktoranckie na Uniwersytecie Jagiellońskim i rozpoczęła pracę na tej uczelni. Piastowała stanowisko asystentki w Bibliotece Jagiellońskiej. Mężem historyczki został 1 sierpnia 1923 jej daleki kuzyn – dr Aleksander Ameisen, dermatolog, a także literat i czołowy szachista Krakowa. Podczas II wojny światowej Ameisenowa trafiła najpierw do Łucka (1939-1940), a później do Kosowa Huculskiego (1940-1942). Tam jej mąż pracował w szpitalu wenerologicznym dla uchodźców. 16 października 1941 roku wraz z 2700 aresztowanymi Żydami małżeństwo Ameisenów znalazło się w kosowskim więzieniu. Z mordu nacji żydowskiej ocaleli tylko oni oraz stomatolog, którego nazwiska nie ustalono. Nie byli jednak bezpieczni, ponieważ zbrodnie na Żydach trwały. Zofia Ameisen uciekła wraz z mężem poprzez Czerniowce do stolicy Rumunii – Bukaresztu. ! Uwagi: Oprawa zarysowana, pobrudzona, oderwana od książki. Brzegi stron zakurzone. Strony pożółkłe. Blok książki niespójny.