Załoga Treblinki liczyła około czterdziestu osób. Obóz Zagłady działał ponad rok, a w tym czasie uśmiercono ok. 800 tysięcy ludzi. Załoga nie była w stanie samodzielnie podołać zadaniu, jakie przed nią postawiono. Z przybyłych transportów wybierano więźniów, którzy wykonywali najtrudniejsze prace. Jednym z nich był Richard Glazar. Jego wspomnienia są niezwykle cenne. Glazar należał bowiem do kilkudziesięciu więźniów, którym udało się zbiec z obozu i przetrwać wojnę. Książka składa się z dwudziestu dwóch rozdziałów, wstępu oraz posłowia napisanego przez Ewę Czerwiakowską. Glazar zaczął spisywać wspomnienia tuż po ucieczce z Treblinki, gdy podjął pracę w fabryce w Mannheimie. Prace nad tekstem trwały lata. Glazar wciąż uzupełniał wspomnienia. Po raz pierwszy opublikował je w 1992 roku w Niemczech. W 1994 r. książka ukazała się na czeskim rynku i odniosła ogromny sukces. Dzięki relacji Glazara mamy szansę przekroczyć bramę Treblinki, przyjrzeć się codzienności więźniów, poznać zasady funkcjonowania obozu. Autor rozpoczyna swoją opowieść w momencie przybycia do obozu. Pierwsze chwile w Treblince są straszne: chaos, dezorientacja, strach, poganianie. Chęć przetrwania i poczucie ciągłego zagrożenia pozwalają autorowi szybko dostosować się do warunków. Każdy zainteresowany tematem Holokaustu zastanawia się nad czynnikami, które umożliwiły nielicznym przetrwanie. Sam zbieg okoliczności nie wystarczał. Autor dokładnie opisuje zachowania, które zwiększały szansę przeżycia. Udział w grze, w której stawką było własne życie, wymagał nieustannej koncentracji i rozważnych ruchów. Zaskakujące jest to, że Glazar w pewnym momencie odczuwał satysfakcję z doskonalenia się w sztuce przeżycia. Stawał się coraz sprytniejszy, coraz sprawniej poruszał się w tym świecie. Wiedział jak rozkładać siły, gdzie zdobyć dodatkowe jedzenie i porządne ubranie, które nie prowokowałoby do bicia i znęcania się. Wygląd więźnia był niezwykle istotnym elementem przetrwania: „Tak, tak, kolego, im bardziej lśnią ci buty, tym mniej dostaniesz po mordzie. Tam, kawałek dalej jest cała kolekcja pasty do obuwia. Gdyby udało ci się to wszystko zużyć do własnych butów, musiałbyś dożyć zaszczytnego wieku. Uważaj, żeby nie przesadzić ze szmuglem i spekulacją. Musisz wybrać sobie ładne rzeczy, ale nie na tyle ładne, żeby tamci chcieli zdobyć je dla siebie. A przede wszystkim zapamiętaj: kto ma nieogoloną twarz, ten prowokuje wręcz ciosy pejcza albo nawet lazaret„. ! Uwagi: Oprawa lekko zarysowana. Brzegi stron są zakurzone.