Bezpośrednią przyczyną wojny stała się Żmudź. Na mocy krzyżacko-litewskiej umowy z 1398 r. Zakon objął władzę nad Żmudzią, trwająca wciąż w pogaństwie (chrzest Żmudzi-1413 r.). Żmudzini wzniecali powstania przeciwko Krzyżakom korzystając z pomocy Krakowa i Wilna. Zmiana na godności Wielkiego Mistrza w 1407 i wybór prącego do wojny z Polską Ulryka von Jungingena wróżył rychłą wojnę. W maju 1409 r. żmudzini wszczęli kolejny bunt, jawnie poparci przez Polskę i Litwę. W sierpniu 1409 r. von Jungingen wypowiedział Polsce wojnę, wojska zakonne wtargnęły do Ziemi Dobrzyńskiej. Rok 1409 upłynął pod znakiem walk pogranicznych, w październiku obie strony zawarły rozejm do 24 czerwca 1410 r. Po upłynięciu rozejmu wojska Jagiełły wkroczyły na teren Państwa Krzyżackiego. Armia zakonna zastąpiła im drogę pod Grunwaldem. 15 lipca 1410 r. doszło do największej bitwy średniowiecznej Europy. Całodzienna bitwa przyniosła zwycięstwo połączonym polsko-litewsko-ruskim siłom. Wielki Mistrz Ulryk von Jungingen poległ na polu bitwy, Krzyżacy stracili około 50 % wojska. Polska i Litwa odniosły zupełne zwycięstwo. Jagiełło pociągnął na Malbork, który wytrzymał jednak czterotygodniowe oblężenie, obroną Malborka kierował komtur ze Świecia Henryk von Plauen, późniejszy Wielki mistrz Zakonu. 19 września Jagiełło rozpoczął odwrót. Krzyżacy wsparci posiłkami z Inflant oraz Nowej Marchii, spróbowali jeszcze uderzenia na wycofującą się polską armię, ale ponieśli kolejną klęskę pod Koronowem (10 października 1410 r.).1 lutego 1411 r. zawarto I pokój toruński. Pomimo zwycięskiej pozycji Polski Jagiełło wywalczył jedynie zwrot zagarniętej w 1409 r. Ziemi Dobrzyńskiej a dla Litwy Żmudź tylko na czas życia Witolda i Jagiełły. 100 tys. kop groszy czeskich jako kontrybucji wojennych nigdy nie trafiło do Krakowa. ! Uwagi: Okładka lekko wytarta Oprawa lekko odchodzi od bloku książki. Zakurzone i pożółkłe brzegi stron.Strony pozaginane.