W powojennym raporcie "Taktyka w kampanii rosyjskiej" niemieckiego podpułkownika – już Bundeswehry – Eike Middeldorfa znajdziemy wyrazy uznania dla sowieckiej strategii w końcowym okresie wojny. Autor zauważa, że podczas dwóch ostatnich ofensyw w 1945 roku sowieckie siły pancerne „stały na wysokim poziomie tak pod względem operacyjnym, jak i taktycznym”. Wyraźnie poprawiło się współdziałanie czołgów z piechotą, którą coraz trudniej było odseparować od pojazdów pancernych: "Dowództwo sowieckie prowadziło wspólne natarcie czołgów i piechoty w pięciu rzutach – dwóch pancernych i trzech piechoty". Wozy bojowe wspierające nacierających czerwonoarmistów zagrażały zwłaszcza niemieckiej piechocie. Gdy żołnierzom Wehrmachtu coraz bardziej brakowało wsparcia ciężkiej broni przeciwpancernej, sowieckie czołgi i działa samobieżne „zwalczały z dużej i bezpiecznej odległości środki ogniowe jeden po drugim ogniem na wprost, wykorzystując zręcznie zasłony terenowe, szybko pojawiając się i znowu znikając”. Taka taktyka była kopią niemieckich sposobów wykorzystania dział samobieżnych Sturmgeschütz, których załogi pochodzące ze szkół artylerii były specjalnie szkolone do współdziałania z piechotą. ! Uwagi : Oprawa lekko zarysowana i przetarta. Brzegi stron lekko zakurzone. Strony pożółkłe. Książka zawiera notatki wykonane długopisem.