Alfabet hebrajski składa się z 22 liter. Nie rozróżnia się liter wielkich i małych. Za to pięć liter (kaf, mem, nun, pe, cadi) przyjmuje na końcu wyrazu inną graficznie formę, zwaną sofit (w tabelce pokazaną w nawiasach). Nikogo chyba nie zaskoczę, dodając, że po hebrajsku czyta się od prawej do lewej. Jak widać w tabelce, kształt liter pisanych (ręcznie) dość znacznie odbiega od ich pierwowzorów drukowanych. Należy pamiętać, że wszystkie litery w alfabecie hebrajskim to spółgłoski. Jednak każda spółgłoska (nie wyłączając niemych) może być "nośnikiem" samogłoski (zwykle wymawianej po niej). Najważniejszą cechą fonetyczną współczesnego języka hebrajskiego jest postępujący zanik semickich spółgłosek gardłowych ה ח א ע (he, chet, alef, ajin). Zjawisko to występowało już w czasach starożytnych i przeszło do wymowy aszkenazyjskiej. W wymowie sefaradyjskiej - dzieki wpływom języka arabskiego - spółgłoski gardłowe zachowały się, lecz było to, najprawdopodobniej, zjawisko wtórne. Nowohebrajski nie różnicuje już w wymowie א alef i ע ajin (oba są nieme), choć konsekwentnie stosuje je dalej w zapisie. Gardłowe ח chet zostało zrównane z palatalnym כ chaf. W ostatnim czasie obserwowany jest także zanik ה hej - wymawiana jest tylko następująca po nim samogłoska. Tak więc spółgłoska ה hej staje się niema, tak jak nieme stały się już spółgłoski א alef i ע ayin. ! Uwagi: Oprawa naddarta, pożółkła i przetarta. Brzegi stron nieco zakurzone. Strony lekko pożółkłe.