Opowiedziane z kobiecą wrażliwością bezkompromisowe studium relacji polsko żydowskich w czasie Holokaustu. Zapis ucieczki z getta w Końskich w 1942 roku i ukrywanie się u polskiej rodziny w Starachowicach. Sugestywny obraz okupacyjnej codzienności i polsko-żydowskich stosunków. Ze strachu i niezrozumienia polskiego antysemityzmu wynikają bezsilność i poczucie samotności. Z drugiej jednak strony pojawiają się wdzięczność i bezbrzeżne oddanie tym, którzy pomagali, pomimo narażania własnego życia. Halina Zawadzka po wojnie odnalazła kobietę, która podczas okupacji znęcała się nad nią i jej żydowskimi koleżankami. Widząc starą, przerażoną kobietę, zrozumiała, że zemsta jest bezcelowa – może tylko odwrócić role i z ofiary zrobić oprawcę, ale niczego nie naprawi. Autorka książki od wielu lat żyje w Stanach Zjednoczonych. Dzięki jej staraniom Polki ukrywające ją w czasach okupacji uhonorowane zostały pośmiertnie medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. ! Uwagi: Oprawa lekko zarysowana. Brzegi stron minimalnie zakurzone.