Wyłożona sposobem geometrycznym i podzielona na pięć części. Benedykt Spinoza (właśc. Baruch de Spinoza, ur. 24 listopada 1632 w Amsterdamie, zm. 21 lutego 1677 w Hadze) – filozof niderlandzki zaliczany do grona największych myślicieli żydowskich. Ostatni średniowieczny filozof żydowski i zarazem pierwszy nowożytny. Urodził się w Amsterdamie, w rodzinie żydowskich marranów, która uciekła z Portugalii. Uzyskał podstawowe żydowskie wykształcenie. Możliwe, że uczęszczał do żydowskiej wyższej szkoły należącej do hisńsko-portugalskiej (sefardyjskiej) wspólnoty w Amsterdamie – jednak nie ma na to dowodów. Szkoła ta wydała jego pierwszą pracę naukową o gramatyce języka hebrajskiego. Znał biegle Talmud i kabalistykę; władał kilkoma językami – hebrajskim, łaciną, włoskim, francuskim, hiszpańskim i portugalskim. Uprawiał zawód optyka – do końca życia utrzymywał się wytwarzając soczewki. Dzięki przyjaźni z uczonym, Franciszkiem van den Endenem, zapoznał się z dziełami Giordano Bruno i filozofią Kartezjusza. Nieortodoksyjne poglądy Spinozy (a konkretnie – kłótnia z teologami na temat materialności ludzkiej duszy) spowodowały oskarżenie go o herezję i wykluczenie w 1656 z gminy żydowskiej. ! Uwagi: Zakurzone brzegi stron. Obwoluta porysowana i naddarta na krawędziach.