Z wstępu : "Nowa Heloiza",jak to lubią powtarzać liczne jej opracowania, powstaje szybko, w gorączkowym pośpiechu, pod presją częstego u Jana Jakuba natchnienia. W ciągu niecałych dwóch lat,między 1756 a 1758, Rousseau pisze w zaciszu Ermitage, obok Montmorency, sześć ksiąg rozlewnej, patetycznej i kaznodziejskiej powieści, która stanie się dla współczesnych niedoścignionym wzorcem,a dla potomnych drogą otwierającą nie znane dotąd perspektywy. Jean-Jacques Rousseau (ur. 28 czerwca 1712 w Genewie, zm. 2 lipca 1778 w Ermenonville) – genewski pisarz tworzący w języku francuskim, filozof, pedagog, teoretyk muzyki. Rousseau urodził się 28 czerwca 1712 w Genewie przy Grand’rue 40 w rodzinie protestanckiej, jako drugi syn zegarmistrza. Matka zmarła po porodzie. W 1722 ojciec Jeana-Jacques’a opuszcza Genewę, umieszczając syna pod opieką jego wuja. Po powrocie do Genewy w 1724 rozpoczął terminowanie u kancelisty miejskiego, a następnie rytownika. W 1728 Rousseau opuszcza Genewę i rozpoczyna tułaczkę. W Annecy po raz pierwszy spotyka panią de Warens. W Turynie trafia do hospicjum i przechodzi na katolicyzm. Przez kilka miesięcy błąka się, podejmuje drobne prace, czasami kradnie. Zaczyna też uczyć muzyki, do czego nie ma początkowo kompetencji. W 1729 wraca do Annecy i zamieszkuje u pani de Warens. Przez kolejne lata podróżuje i podejmuje różne zajęcia (kopisty nut, nauczyciela śpiewu, guwernera, pracownika katastru sabaudzkiego), powracając co pewien czas do Annecy. Po osiągnięciu 21 lat zostaje kochankiem pani de Warens, a z czasem również administratorem jej dóbr. Jednocześnie pracuje intensywnie nad swoim wykształceniem i od 1737 zaczyna pisać swoje pierwsze prace. ! Uwagi: Oprawa wytarta i zabrudzona. Pożółkłe strony. Blok książki spójny.