Przewodnik napisany dla polskiego odbiorcy stanowi niezastąpioną pomoc podczas pobytu we Lwowie. Książka prowadzi przez labirynt ulic i placów, zapoznaje z zabytkami historii, architektury i plastyki, otwiera skarbnice muzeów, pokazuje miejsca pamięci narodowej. Bogactwem szczegółów może zaskoczyć nawet wytrawnych znawców miasta. Jest to najpełniejszy i najdokładniejszy z wydanych dotychczas ilustrowanych przewodników po Lwowie. Jurij Biriulow, także Yuri Biryulov, uk. Юрій Бірюльов (ur. 21 sierpnia 1952 w Sofii) – ukraiński historyk sztuki.Studiował na wydziale historii Uniwersytetu Iwana Franki we Lwowie (1970–1975), dyplom uzyskał w roku 1975. W latach 1975–1978 pracował jako nauczyciel historii w szkole we wsi Dobrostany w rejonie jaworowskim. W latach 1978–1987 pracował na wydziale sztuki zachodnioeuropejskiej Lwowskiej Galerii Obrazów. Wówczas przygotował do druku katalog dzieł malarstwa polskiego, przechowanych w tym muzeum (maszynopis znajduje się w archiwum Galerii). Od 1987 do 1996 był wykładowcą na katedrze historii sztuki i literatury Wydziału Wojskowego Politechniki Lwowskiej. Od 1997 na stanowisku redaktora naczelnego wydawnictwa „Centrum Europy” („Centr Jevropy”, ukr. Центр Європи, Lwów), jednocześnie prowadził wykłady na wydziale architektury Politechniki Lwowskiej. Od września 2009 wykłada historię architektury i sztuki w katedrze dizajnu i zasad architektury Instytutu Architektury Uniwersytetu Narodowego Politechnika Lwowska i w wolny od głównej pracy czas nadal pracuje w wydawnictwie „Centrum Europy”. Mieszka we Lwowie. Jest doktorem habilitowanym historii sztuki. Naukową rozprawę doktorską pod tytułem „Secesja w sztuce Lwowa końca XIX – początku XX wieku” obronił w Moskwie w Naukowo-Badawczym Instytucie Historii Sztuki ZSRR w 1986. Dyplom doktorski (kandydata nauk) otrzymał w kwietniu 1987. Stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii sztuki przyznano mu 26 czerwca 2013 na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (dyplom z sierpnia 2013). Rozprawa habilitacyjna: Rzeźba lwowska od połowy XVIII wieku do 1939 roku: Od zapowiedzi klasycyzmu do awangardy. 1 lipca 2014 r. na posiedzeniu Rady Naukowej Narodowej Akademii Sztuki we Lwowie przyznano mu stopień naukowy ukraińskiego doktora historii sztuki (równoważny polskiemu stopniu doktora habilitowanego). Jest członkiem Narodowej Spółki Artystów Ukrainy od 1989, członkiem Stowarzyszenia krytyków i historyków sztuki we Lwowie od 2000 r. W 1986 zorganizował we Lwowskiej Galerii Obrazów wystawę „Lwowska secesja: architektura, sztuka użytkowa, grafika, książka, malarstwo, rzeźba” i ogłosił szereg wykładów oraz publikacji na ten temat, w tym wydał naukowy katalog wystawy (1986, w języku ukraińskim, 96 s.). W 1994 r. przygotował dokumentację fotograficzną i opis obiektów wystawy „Lwowska Wystawa Krajowa 1894” (Kraków, Międzynarodowe Centrum Kultury). Współorganizował międzynarodową konferencję naukową „Antoni Popiel i lwowska szkoła architektoniczna i artystyczna na przełomie XIX-XX w. (W stulecie śmierci A. Popiela)” (2010, Politechnika Lwowska). Jeden z redaktorów i stały autor czasopisma w języku ukraińskim "Brama Halicka" (Галицька брама). Jest autorem ponad 500 różnych publikacji po polsku, angielsku, francusku, niemiecku, ukraińsku, rosyjsku, w tym wielu rozpraw opublikowanych w materiałach konferencji naukowych, czasopismach, Słowniku Artystów Polskich, Polskim Słowniku Biograficznym, Encyklopedii Sztuka Ukrainy, Encyklopedii Lwowa (Енциклопедія Львова), Encyklopedii Współczesnej Ukrainy (Енциклопедія сучасної України). ! Uwagi: Oprawa nieznacznie zarysowana. Brzegi stron lekko zakurzone.