Zawarte w tym tomie eseje poświęcone są genezie i rekonstrukcji drugiej filozofii Ludwiga Wittgensteina, a zwłaszcza jego koncepcji gier językowych. U ich podstaw leżą dwa zasadnicze spostrzeżenia. Po pierwsze, o czym jest mowa w eseju 1, od 1929 roku badania Wittgensteina podporządkowane były projektowi gramatyki filozoficznej – taki wszak tytuł Wittgenstein chciał nadać "swojej książce”. Po drugie, jedynym językiem, który Wittgenstein rzeczywiście badał i z którego wywiódł koncepcję gier językowych, nie był żaden język naturalny, lecz wyłącznie język matematyki w dobie sporu o jej podstawy. Eseje 2–4 poświęcone są stosunkowi Wittgensteina do różnych postaci intuicjonizmu i formalizmu w matematyce, w tym także do idei gier znakowych Johannesa Thomaego, z której wywodzi się koncepcja gier językowych. Sięgnięcie do owych logiczno-matematycznych podstaw pozwala wykorzystać koncepcję Wittgensteina do analizy kilkunastu typów niejasności językowych warunkowanych samym systemem języka, o których jest mowa w eseju 5. Poszczególne eseje składające się na ten tom napisane są tak, by można je było czytać samodzielnie. Książka przeznaczona jest dla filozofów, językoznawców, etnologów i studentów filozofii. ! Uwagi: Oprawa nieznacznie zarysowana. Brzegi stron lekko zakurzone.