Świadectwo utraty wiary, zwątpienia i upadku, a jednocześnie skandal religijny, literacki i polityczny. Książka wypełniona profanującymi stwierdzeniami jest też jednocześnie świadectwem mistycznej kontemplacji, wątpiących poszukiwań "innych horyzontów" egzystencji. Emil Cioran (ur. 8 kwietnia 1911 w Răşinari, zm. 20 czerwca 1995 w Paryżu) – rumuński filozof nihilista, mizantrop. Przez większość życia związany z Francją. Wielokrotnie nominowany do literackiej Nagrody Nobla. Przedstawiciel pokolenia wybitnych rumuńskich intelektualistów, do którego należeli m.in. Mircea Eliade, Eugène Ionesco czy Constantin Noica. Emil Cioran urodził się we wsi Răşinari w Transylwanii, w rodzinie prawosławnego popa. Spędził tam szczęśliwe dzieciństwo, a następnie przeprowadził się do Sybina, gdzie w latach 1920-1927 uczęszczał do liceum. Jak sam o sobie mówił, całą młodość spędził w dwóch przybytkach: bibliotekach oraz domach publicznych. W 1928 wstąpił na uniwersytet w Bukareszcie. Razem z grupą wykładowców i przyjaciół (Nae Ionescu, Mircea Eliade) współtworzył klub dyskusyjny "Axa" ("Oś"). Magisterium uzyskał na podstawie pracy o Henrim Bergsonie, jednak w późniejszym czasie zainteresowanie epistemologią intuicyjną francuskiego filozofa miało być jedynie pretekstem do wyjazdu, którego celem był wymarzony Paryż.