Obecna Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564-1995 stanowi próbę podsumowania dotychczasowych osiągnięć wraz ze wskazaniem podstawowej literatury. Zapewnia możliwie szerokie spojrzenie na działalność zakonu w Rzeczypospolitej Obojga Narodów (1564-1773), na Białorusi (1773-1820), w Galicji (1820-1918) oraz w niepodległej Polsce (od 1918). Nie obejmuje więc ziem litewskich po odrodzeniu się tam zakonu w XX wieku. Wyjątkowo do Encyklopedii włączono jezuitów spoza prowincji (generałów zakonu i niektórych świętych czczonych w Polsce) oraz osoby świeckie - panujących w Rzeczypospolitej i na Białorusi, w celu ukazania ich stosunku do zakonu. Mając na uwadze wielki wkład jezuitów innych narodowości, szczególnie Litwinów, świadomie nie wprowadzono do tytułu Encyklopedii określenia "Jezuici polscy", zastępując je określeniem "Na ziemiach Polski i Litwy", co nie przesądza sprawy ich narodowości. Encyklopedia zawiera 7592 hasła. Uwzględniono w niej nie tylko jezuitów, którzy w zakonie zmarli, ale również tych, którzy opuścili zakon i odegrali większą rolę w różnych dziedzinach życia. Encyklopedia przeznaczona głównie dla naukowców zainteresowanych sprawami zakonu, jego historią, zakresem działania i szczegółowymi zagadnieniami. Stanowi podręczne kompendium wiedzy o Towarzystwie Jezusowym. Ludwik Grzebień SJ (ur. 15 sierpnia 1939 r. w Tułkowicach k/Strzyżowa) – jezuita, rektor Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej "Ignatianum" w Krakowie w latach 2004 - 2010. Ludwik Grzebień wstąpił do Towarzystwa Jezusowego 8 sierpnia 1956 w Starej Wsi, święcenia kapłańskie przyjął 17 czerwca 1967 w Warszawie. Studiował filozofię na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie (1961–1964), teologię na Wydziale Teologicznym "Bobolanum" w Warszawie (1964–1968) oraz historię w Instytucie Historii Kościoła KUL (1967-1970). W 1971 uzyskał tytuł doktora historii Kościoła, w 1978 tytuł doktora habilitowanego teologii w zakresie historii Kościoła, a w 1990 tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. Pracował jako asystent przy katedrze nauk pomocniczych historii Kościoła KUL (1972-1973) i prowadził wykłady z zakresu historii Kościoła w ATK w Warszawie (1979–1982). Był dyrektorem Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy w Krakowie (1981-1985). Od 1985 wykładał metodologię i metodykę pracy naukowej na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie, gdzie w latach 1988–1994 pełnił urząd dziekana. Był pracownikiem naukowym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Kierował Biblioteką Pisarzy Towarzystwa Jezusowego w Krakowie. 26 listopada 2014 otrzymał nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla nauczycieli akademickich za całokształt dorobku, za osiągnięcia naukowe lub dydaktyczne oraz za osiągnięcia organizacyjne 2014. ! Uwagi: Obwoluta delikatnie zabrudzona i zarysowana. Strony zakurzone.