Tom II - 1934 r., 528 s. Tom III - 1935 r., 474 s. Titus Maccius Plautus (ur. ok. 250 p.n.e. w Sarsinie, zm. ok. 184 p.n.e.) – rzymski komediopisarz, jeden z najstarszych (obok Katona Starszego) pisarzy rzymskich, których utwory zachowały się w czymś więcej niż fragmentach, a przy tym jeden z dwóch (obok Terencjusza) komediopisarzy rzymskich, których komedie znamy z autopsji. O życiu Plauta nie wiemy prawie nic. Według przekazów starożytnych urodzić się miał w miasteczku Sarsina w starożytnej Umbrii. Na pisaniu komedii dorobił się sporego majątku, który następnie zainwestował w handel morski, w wyniku czego zbankrutował i został bez środków do życia. Żeby się utrzymać, podobno zatrudnił się we młynie przy obracaniu żaren (była to praca, jaką normalnie wykonywali niewolnicy lub zwierzęta pociągowe, np. osły albo muły). W czasie wolnym od harówki przy żarnach napisał trzy komedie, a wystawiwszy je odzyskał samodzielność finansową. Datę śmierci Plauta przekazuje Cyceron, który (w dialogu "Brutus") twierdzi, że Plaut zmarł za konsulatu Publiusza Klaudiusza Pulchra i Lucjusza Porcjusza Licynusa, czyli w 184 p.n.e. ! Uwagi: Oprawy wytarte, zabrudzone i potargane. Zakurzone i nierówne brzegi stron. Pożółkłe strony. Druk zachowany w stanie dobrym. Tom II sklejony taśmą. Oprawy i strony oderwane od bloku książki. Blok książek nie spójny. Książki zawierają notatki ołówkiem.