Prawo karne. Komentarz do Piątej Księgi Kodeksu Prawa Kanonicznego. Część I. Przepisy ogólne Kara (prawo) – określona przepisami prawa dolegliwość dla podmiotu prawa będąca sankcją za niepodporządkowanie się normom prawnym. Kary mogą wymierzać jedynie podmioty uprawnione, zazwyczaj organy państwa, ale ustawa może upoważniać do tego inny podmiot. Najczęściej karę nakładają: - organy administracji publicznej, - sądy, - organy dyscyplinarne. Prawo karne sensu largo – zespół przepisów prawnych normujących kwestie odpowiedzialności karnej człowieka za czyny zabronione pod groźbą kary kryminalnej. Prawo karne sensu largo dzieli się według kryterium przedmiotu regulacji na: - prawo karne materialne (prawo karne sensu stricto) – będące zespołem przepisów prawnych normujących czyny będące przestępstwami, zasady odpowiedzialności za te czyny oraz środki prawne stosowane wobec ich sprawców, - prawo karne procesowe (prawo karne formalne) – będące zespołem przepisów prawnych normujących postępowanie w sprawach o czyny zabronione przez prawo karne materialne, - prawo karne wykonawcze – będące zespołem przepisów prawnych normujących wykonywanie kar, środków karnych i zabezpieczających oraz innych rozstrzygnięć wydawanych w sprawach karnych.