Tom I: 367 s. Tom II: 422 s. Refleksja niemieckich filozofów nad historią zostaje tu ironicznie porównana do proroctwa i odrzucona jako wyraz intelektualnej arogancji. Zamkniętym teoriom historycznym, opisującym domniemane niewzruszone prawa historii, Popper przeciwstawia ideę społeczeństwa otwartego. Gwarantuje ono, zdaniem filozofa, wolność jednostki, w szczególności wolność myśli, która umożliwia inżynierię społeczną, rozumianą jako stopniowe poprawianie struktur i instytucji życia społecznego. Społeczeństwo otwarte ma zarazem zapobiegać niebezpieczeństwom, jakie niesie za sobą wszelka forma niekontrolowanej władzy. Praca znakomitego filozofa XX wieku, należy do podstawowego kanonu dzieł współczesnej filozofii, myśli społecznej. Prezentuje w sposób krytyczny wrogów ustroju demokratycznego, od starożytności do czasów współczesnych. Autor analizuje zagadnienia przejścia od "społeczeństwa zamkniętego" (pierwotnego), podległego siłom magicznym, do "społeczeństwa otwartego", w którym dominuje postawa krytyczna. W tomie 2 autor zajmuje się powstaniem filozofii ustnie głoszonej, powiązaniem Heglizmu z filozofią Arystotelesowską, samym Heglem, determinizmem socjologicznym Marksa, historyzmem ekonomicznym, ustrojem klasowym i systemem społecznym, przewidywaniami Marksa, nadejściem socjalizmu i rewolucją socjalną, kapitalizmem i jego upadkiem, rewolucją skierowaną przeciw rozumowi.