Schiller "Kallias, czyli o pięknie"- 259 s.; wyd. 2010 r
Tom zawiera zbiór estetycznych rozpraw Fryderyka Schillera w większości niepublikowanych dotąd w języku polskim (wyjątek stanowi fragment jednego z Listów o pięknie). Zasadnicze rozważania nad pięknem zawarte zostały w korespondencji wymienionej zimą i wiosną 1793 pomiędzy Schillerem a jego przyjacielem i miłośnikiem filozofii Kanta – Körnerem. Listy te, nieopublikowane za życia ich autorów, wydzielone i nazwane przez późniejszych niemieckich wydawców Kallias-Briefe (Listy Kalliasa) stanowią trzon estetycznych rozważań Schillera nad Krytyką władzy sądzenia I. Kanta, ale przede wszystkim stanowią próbę nowatorskiej interpretacji estetycznej myśli królewieckiego filozofa, która zaowocowała definicją „piękna jako wolności w zjawisku”. Pozostałe eseje i notatki do wykładów z estetyki stanowią dopełnienie schillerowskiej koncepcji piękna.
Unamuno "Agonia chrystianizmu. Dziennik intymny"- 339 s.; wyd. 2010 r
Można tę książkę czytać przez pryzmat silnego antykatolicyzmu albo, delikatnie rzecz ujmując, niewyszukanego antyjezuityzmu, jaki zawiera. Można też zastanawiać się, co mają wspólnego z doktryną Kościoła, a nawet chrześcijaństwem niektóre poglądy na temat chrześcijaństwa. Niech nas nie dziwi, że w czasach funkcjonowania Indeksu ksiąg zakazanych Świętego Oficjum, również Agonia została tam umieszczona. Takie stwierdzenia jak -„Chrystianizm zabija cywilizację zachodnią, podczas gdy ta zabija chrystianizm” - musiały szokować.
Odrobina cierpliwości pozwoli nam jednak odkryć pełnię oryginalności spojrzenia Unamuno na chrześcijaństwo, a poprzez nie na życie. Bo tak naprawdę Agonia chrystianizmu mówi o życiu. Autentyczna egzystencja człowieka toczy się pośród przeciwieństw, wewnętrznych sprzeczności, jest nieustanną walką - agonią. Stąd tytuł książki. Słowo agonia - pochodzenia greckiego - oznacza właśnie walkę, zmaganie się, które człowiek musi toczyć w sobie każdego dnia. Poprzez agonię człowiek tworzy samego siebie, jej brak jest równoznaczny z unicestwieniem.(ze wstępu tłumacza)
de Tocqueville Alexis "Dawne rządy i rewolucja"- 169 s.; wyd. 2009 r
Alexis Henri Charles Clérelde, wicehrabia de Tocqueville (ur. 29 lipca 1805 w Verneuil-sur-Seine, zm. 16 kwietnia 1859 w Cannes) – francuski myśliciel polityczny, socjolog, polityk, Minister spraw zagranicznych II Republiki. Autor dwutomowego dzieła O demokracji w Ameryce, uchodzącego za najbardziej przenikliwą analizę demokratycznego społeczeństwa politycznego. Szczególne znaczenie mają jego analizy konfliktu między wolnością i równością, pożytków płynących z samorządu i stowarzyszeń politycznych oraz relacji między państwem a Kościołami. Był jednym z najważniejszych myślicieli w XIX wieku ze względu na stworzenie hasła liberalnej demokracji. Uważał on, iż demokracja nie jest szkodliwa tylko wówczas gdy nie zagraża wolności i autonomii jednostki.
W dziele "Dawne rządy i rewolucja", na przykładzie rewolucji francuskiej postawił tezę, że rewolucja stanowi zawsze kontynuację obalanego ustroju oraz, że wybucha nie w momencie najgłębszego kryzysu, ale kiedy sytuacja poprawia się wolniej niż oczekuje tego społeczeństwo.
Carlyle Thomas "Bohaterowie"- 309 s.; wyd. 2010 r
Kim jest bohater? (...) Jakiego rodzaju fenomenem jest wybitna jednostka? Pytanie to nie pozostaje bez znaczenia dzisiaj, kiedy stawiane jest w wielu różnorakich kontekstach, a odpowiedź jest od nich uzależniona. Pełny wymiar odpowiedzi na to pytanie starał się udzielić Thomas Carlyle, wiodąca figura ery wiktoriańskiej. Analizując różne rodzaje bohaterów: bohater jako bóstwo, bohater jako prorok, bohater jako publicysta i król, przedstawił indywidualistyczną i heroistyczną koncepcję historii, będącej według niego sumą aktywności wielkich jednostek, obdarzonych nieprzeciętnymi zdolnościami, wysokim morale i twórczą energią.
Platon "Eutyfron. Fedon"- 213 s.; wyd. 2010 r
Książka zawiara dialogi platońskie zatytułowane "Eutyfron" i "Fedon"