Tako rzecze Zaratustra to jedno z najgłośniejszych dzieł w historii filozofii i najbardziej znany traktat Fryderyka Nietzschego, który choć nie przynosi nowych koncepcji, stanowi kompilację i przejrzysty wykład jego dotychczasowych poglądów. W tej symbolicznej, stylizowanej na biblijną opowieści, tytułowy mędrzec głosi Nietzscheańskie prawdy o ludzkiej naturze, o potrzebie jej przezwyciężenia, o afirmacji bytu i o wiecznym powrocie. Ustami Zaratustry Nietzsche głosi śmierć Boga, wolę mocy, a także podważa tradycyjne pojęcie moralności i przedstawia swoją koncepcję "nadczłowieka". Postać samego Zaratustry pojawiła się w dorobku Nietzschego już w 1881 w książce Wiedza radosna, a sam tytuł tomu pochodzi z nieukończonej nigdy pracy Próżnowanie Zaratustry. Kompletne wydanie dzieła (składające się z czterech części) ukazało się dopiero w 1892. Nietzsche był przekonany, że Tako rzecze Zaratustra będzie książką, która całkowicie zmieni paradygmat myślenia człowieka współczesnego o świecie i będzie czymś w rodzaju „nowej religii” dla świata zniechęconego do wiary w czasach postępującej dekadencji końca XIX wieku. Dlatego też bohater, Zaratustra, bardziej stylizowany jest na wieszcza niż nauczyciela, a sam utwór przybrał formę poetyckiego traktatu teologicznego a nie racjonalnego filozoficznego dyskursu.