Ludwig Wittgenstein - filozof zajmujący się przede wszystkim kwestiami języka i logiki, poruszał także kwestie kluczowe dla filozofii umysłu i matematyki. Jego wczesne prace uczyniły z niego "ojca chrzestnego" neopozytywizmu, późniejsze natomiast stanowiły kluczowy wkład w badaniach nad pragmatyką. Problemy podstaw matematyki nurtowały Wittgensteina od początku jego działalności filozoficznej. Od początku też cechował go krytyczny dystans w stosunku do dominujących nurtów filozofii matematyki I połowy XX wieku - logicyzmu, formalizmu i intuicjonizmu. W Traktacie logiczno-filozoficznym przedstawił alternatywny wobec Russellowskiej teorii typów zarys ugruntowania matematyki w postaci tzw. teorii operacji. Również w późniejszym okresie jego twórczości, począwszy od 1928 roku, filozofia matematyki należała do głównych przedmiotów zainteresowań Wittgensteina. Uwagi o podstawach matematyki dają obraz jego koncepcji matematyki w okresie, z którego pochodzą Dociekania filozoficzne - najważniejszy dokument późnej myśli Wittgensteina. Wśród nader zróżnicowanych wątków stanowiących treść Uwag na plan pierwszy wysuwają się takie zagadnienia, jak specyfika twierdzeń matematyki, natura dowodu matematycznego i konieczności matematycznej, stosunek matematyki czystej do stosowanej. Wittgenstein stawia tu również pod znakiem zapytania matematyczną i filozoficzną doniosłość sformalizowanych badań nad podstawami matematyki, zapoczątkowanych przez Fregego, a kontynuowanych m.in. przez Russella, Hilberta i Gödla.