Cyprian Norwid stał się w naszych czasach twórcą '' kanonicznym '', wręcz '' klasycznym '', nie przestaje jednak zadziwiać nowych pokoleń odbiorców. W ostatnich latach na znaczeniu zaczęła zyskiwać , odsunięta nieco w cień, jego twórczość plastyczna. Może nie tak zaskakująca intelektualnie czy nowoczesna w zakresie formy jak poezja, ale na tle sztuki polskiej XIX w. wzbudza co najmniej zainteresowanie. Akwarele i szkice ołówkowe Norwida niejednokrotnie pozwalają lepiej zrozumieć jego poezję. Malując nie przestawał być poetą; pisząc był stale wrażliwy na '' obraz świata tego ''. Nadszedł czas poszukiwania związków, jakie łączą Norwidową sztukę słowa z jego sztuką obrazu. Zależności te nie ograniczają się wyłącznie do tematu, motywu, utrwalonego zdarzenia, ale dotyczą też wyboru techniki, sposobu komunikowania sie z odbiorcą. Tytuł tomu świadomie nawiązuje do tytułu znanej pracy Kazimierza Wyki, poświęconej ''korespondencji sztuk '' w twórczości Norwida.