Zofia Trzcińska-Kamińska (ur. 26 grudnia 1890 w Wieprzcu, zm. 27 października 1977 w Warszawie) – polska rzeźbiarka i medalierka. Należała do grup „Młoda Sztuka” i „Rytm”. W 1928 wygrała konkurs na pomnik Thomasa Woodrowa Wilsona dla Poznania. Artystka pomnik wykonała, jednak ostatecznie w Parku Wilsona stanął pomnik autorstwa Gutzona Borgluma. W zamian Zofii Trzcińskiej-Kamińskiej zlecono wykonanie pomnika Tadeusza Kościuszki. Pomnik został odsłonięty w 1931. W 1937 wykonała posąg Bolesława Chrobrego dla pawilonu polskiego na Wystawie Powszechnej w Paryżu. W czasie II wojny światowej współpracowała z Frontem Odrodzenia Polski. Z twórczości powojennej należy wymienić: tablicę pamiątkową ślubów jasnogórskich Jana Kazimierza w sali rycerskiej klasztoru na Jasnej Górze (1957), pomnik kardynała Augusta Hlonda w archikatedrze św. Jana w Warszawie (1960) oraz figurę św. Józefa w kościele oo. dominikanów na Służewie w Warszawie. Rzeźby artystki można również odnaleźć na Cmentarzu Powązkowskim. Najważniejsze to rzeźba umierającego wojownika na grobie Stanisława i Janiny Pruszkowskich oraz płaskorzeźba nad grobem męża. Zniszczony podczas wojny poznański pomnik Kościuszki został odtworzony przez artystkę wraz z Kazimierzem Bieńkowskim. Odsłonięcie dzieła odbyło się 30 września 1967. Natomiast 14 czerwca 1994 w Parku Wilsona w Poznaniu zostało odsłonięte popiersie Woodrowa Wilsona. Jest to szczęśliwie ocalały pomnik wykonany przez Zofię Trzcińską-Kamińską w 1928.