Tom 1: Nowele, T. I - 330 s. Tom 2: Nowele, T. II - 346 s. Tom 3: Nowele, T. III - 308 s. Tom 4: Komediantka - 342 s. Tom 5: Fermenty - 472 s. Tom 6: Ziemia obiecana, T. I - 334 s. Tom 7: Ziemia obiecana, T. II - 342 s. Tom 8: Chłopi, T. I - 502 s. Tom 9: Chłopi, T. II - 610 s. Tom 10: Rok 1794, T. I: Ostatni Sejm Rzeczypospolitej - 376 s. Reymont Władysław Stanisław, właściwie Stanisław Władysław Rejment (1867-1925), polski prozaik. Laureat Nagrody Nobla 1924. Syn wiejskiego organisty, od 1880 w Warszawie, gdzie był m.in. uczniem krawieckim, 1884 wyzwolonym na czeladnika. Najprawdopodobniej ukończył jedynie 3 klasy Warszawskiej Szkoły Niedzielno-Rzemieślniczej. Od 1882 pisywał wiersze, poświęcone głównie doli ucznia krawieckiego. Debiutował 1892 jako dziennikarz w warszawskim Głosie i jako nowelista - w krakowskiej Myśli opowiadaniem Wigilia Bożego Narodzenia. Do 1894 napisał serię cieszących się uznaniem opowiadań, m.in. Zawierucha, Na bruku, zarówno z życia wsi, jak i miasta, ujmując się za ludźmi gnębionymi przez niesprawiedliwość społeczną. Nakreślił interesująco życie świata aktorskiego w cyklu utworów, m.in. w powieści Komediantka (1895 w Kurierze Codziennym, 1896 wydanie książkowe), także częściowo w Fermentach (1896 w Bibliotece Warszawskiej, wydanie książkowe 1897). 1895-1899 Reymont pisał swoją wielką dwutomową powieść Ziemia obiecana (wydana 1899, adaptacje filmowe: A. Hertza i Z. Gniazdowskiego, 1927 oraz A. Wajdy, 1975), tworząc wizję okrutnego kapitalistycznego miasta-molocha (pierwowzorem była Łódź). Wiele opowiadań poświęcił wydarzeniom rewolucyjnym, np. Ave Patria (1907), przestrzegając przed ich skutkami, choć opowiadał się za walką o niepodległość. W trylogii historycznej Rok 1794 (1913-1918) ukazał ostatni okres istnienia Polski przedrozbiorowej. Za arcydzieło Reymonta uważana jest epicka powieść Chłopi (wydanie książkowe tom 1-4, 1904-1909), za którą otrzymał Nagrodę Nobla. Mniejsze znaczenie mają w jego twórczości utwory pisane pod koniec życia, np. Bunt (1924), uznanie badaczy współczesnych budzi natomiast szkic powieściowy Marzyciel (1908), napisany pod wpływem twórczości F.M. Dostojewskiego.