Jedną z największych gwiazd tegorocznego Międzynarodowego Festiwalu Komiksów i Gier w Łodzi był bez wątpienia włoski rysownik i scenarzysta Milo Manara. O skali popularności tego artysty świadczą nie tylko zapełnione miejsca w sali na stadionie ŁKS-u, ale również fakt, że jego komiksy dostępne są w ofercie aż trzech różnych wydawnictw. Nie jest to sytuacja bardzo często spotykana i pokazuje, jak chętnie ludzie sięgają po prace tego autora. I choć nie są to tytuły dla wszystkich, o czym doskonale i powszechnie wiadomo, to i tak ma on grono swoich zagorzałych fanów, czytelników, którzy doceniają kunszt rysowniczy i warsztat Manary jako scenarzysty, w tym niełatwym przecież kawałku chleba, jakim jest komiks erotyczny. W takim właśnie gatunku specjalizuje się Włoch. Po zbiorczym wydaniu „Klika”, który przyniósł Manarze światową sławę, Taurus Media postanowiło zebrać w jeden album kolejną historię tego artysty, publikując na festiwalu „Zapach niewidzialnego”. Składająca się z dwóch części historia opowiada o pewnym doktorze fizyki, który zakochany do granic szaleństwa w niejakiej Beatrycz postanawia wynaleźć sposób na niewidzialność, by mógł ją swobodnie podglądać i przebywać w jej towarzystwie. Wynajduje on mazidło, które powoduje, że po wysmarowaniu się nim, człowiek staje się niewidoczny dla innych. Jego sekret odkrywa jednak jedna z bohaterek komiksu, piękna i ponętna blondynka. Sytuacja jest o tyle nierealna, że nikt nie chce wierzyć, gdy twierdzi ona, że zna niewidzialnego mężczyznę. To doprowadza do wielu komicznych sytuacji. W drugiej części albumu sytuacja zmienia się dość znacząco, wynalazek profesora staje się smakowitym kąskiem dla ludzi mających niezbyt czyste zamiary, gdyż służyć ma on zarobieniu łatwych pieniędzy. Nasi bohaterowie pakują się przez to w nie lada kłopoty. Już po nakreśleniu wątków poruszanych w obydwu historiach na myśl nasuwa się fakt, że wspomniane dwie historie są od siebie zupełnie różne. I de facto tak jest. Podczas, gdy pierwsza część to komedia sytuacyjna, w której żarty, jak się domyślacie dość sprośne, wynikają właśnie z wynalazku profesora, który daje przecież wiele możliwości. Tak druga część to w dużej mierze swoisty komiks akcji tudzież kryminał, w którym życie bohaterów będzie kilkukrotnie zagrożone. Taka konstrukcja albumu sprawia, że choć jest on dość podobny do wspomnianego wcześniej „Klika”, to i tak nie jest to komiks nudny czy monotonny. Obydwie historie są poza tym dość krótkie, dzięki czemu nawet ograniczone możliwości, jakie daje erotyka (w końcu kiedyś wpada się w pułapkę znużenia czy wtórności), nie sprawiają, że czujemy się znudzeni podczas lektury.