I - 562 str II - 884 str III - 726 str IV - 694 str V - 516 str Poeta, także tłumacz; urodził się 23 stycznia 1905 roku w Warszawie, zmarł tamże 6 grudnia 1953. Na przecięciu czy na uboczu dwóch głównych nurtów poezji dwudziestolecia międzywojennego, nurtu klasycyzującego i szeroko pojętej awangardy, wyrasta fenomen Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1905-1953). Wykorzystując twórczo zdobycze "Skamandra", futuryzmu, kubizmu, surrealizmu, przynależąc czas jakiś do "Kwadrygi", nie opowiedział się za żadnym skrzydłem, nie podpisał pod żadną teorią czy programem; wybrał pozycję libero, cygana, trubadura, który służy wszystkim i nikomu, a komu zależy naprawdę jedynie na dwóch rzeczach: "by zarobić ździebełko na bułeczkę i masełko", by utrzymać się z pióra i wyżywić rodzinę oraz na tym, by znaleźć drogę do szerokiej publiczności, sycić, opromieniać życie poezją w myśl prostej roboczej dyrektywy, której da wyraz w swym testamencie poetyckim, w Pieśniach (1953): Myślę, że po to są wiersze, ich ruch ku sercu człowieka, by szerzej szła, coraz szerzej przez kontynenty jutrzenka...