Karlheinz Heinrich Leopold Deschner (ur. 23 maja 1924 w Bambergu, zm. 8 kwietnia 2014 w Hassfurcie) – pisarz, historyk, autor 10-tomowego dzieła pt. „Kryminalna historia chrześcijaństwa” oraz wielu książek i artykułów przedstawiających krytycznie historię Kościoła rzymskokatolickiego i chrześcijaństwa. W latach 1929–1933 uczęszczał do szkoły podstawowej w Trossenfurcie, później do seminarium franciszkańskiego w Dettelbach nad Menem i następnie (1934–1942) do Nowego Gimnazjum („Neues Gymnasium”; obecnie: Franz-Ludwig-Gymnasium) w Bambergu. W marcu 1942 zdał maturę, a następnie podobnie jak reszta klasy zaciągnął się na ochotnika do wojska. Walczył aż do kapitulacji III Rzeszy, kilkukrotnie odnosząc rany. Studia zaczął zaocznie na wydziale leśnictwa Uniwersytetu Monachijskiego. W latach 1947–1951 studiował niemiecką literaturę współczesną, filozofię i historię. Studia zakończył w 1951 roku obroną pracy doktorskiej „Liryka Lenaua jako wyraz metafizycznej rozpaczy”. Z teologią miał do czynienia na studiach tylko przez około rok: słuchał wykładów z dziedziny prawa, teologii, filozofii i psychologii w Wyższej Szkole Filozoficzno-Teologicznej w Bambergu (obecnie Otto-Friedrich-Universität Bamberg). W 1998 roku został laureatem nagrody im. Arno Schmidta, w 1993 otrzymał International Humanist Award i Alternativer Büchnerpreis. W 2001 przyznano mu nagrodę Erwina Fischera. W 1971 roku stanął przed sądem w Norymberdze oskarżony o bluźnierstwo, znieważanie Kościoła. Sąd nie dostrzegł okoliczności uzasadniających oskarżenie o zniewagę. W procesie zapadł wyrok uniewinniający. Zbiór esejów o zbrodniach Kościoła katolickiego, jakich dopuszczał się on na przestrzeni wieków aż do czasów obecnych. Ostra, przekonująca krytyka wygłoszona na podstawie faktów, krytyka nie tylko instytucji Kościoła, ale również jego ,,owieczek", które pozwalając się wykorzystywać, utrzymują tym samym istniejący stan rzeczy. To najwybitniejszy krytyk Kościoła w tym stuleciu albo diabeł we własnej osobie – zależnie od tego, czy jest czytany przez stających na ambonie, czy przez ludzi słuchających kazań. Bezwzględna, ciągła krytyka Kościoła ze strony Deschnera wyróżnia się bowiem tym, że pracuje on dla Pana, ale przeciw owym panom, którzy w sposób haniebny obchodzą się z Jezusem i Maryją, którzy nadużywają kościelnych podatków i teologii moralnej ku większej chwale swej firmy. Nie powoduje nim nienawiść, lecz gniew w obliczu nieludzkich dziejów owych sług Boga – w imię prawdy bezkompromisowo występuje tu autentyczny humanizm. A że Deschner umie pisać porywająco, to przyznają nawet tacy w tym kraju, którzy nie mają swego zdania. Unicum, czasopismo studenckie, Bochum