Tom I - Struktury codzienności, 551 s., 1992 r. Tom II - Gry wymiany, 653 s., 1992 r. Tom III - Czas świata, 691 s., 1992 r. Opus magnum znakomitego francuskiego historyka Fernanda Braudela (1902-1985), nazywanego -również poza własną ojczyzną - `un pape de l`histoire`. Dzieło niezwykłe, barwna panorama losu ludzkiego w jednym z jego podstawowych wymiarów, nakreślona z ogromnym rozmachem: w terytorialnej skali globu, chronologicznej - czterech wieków. Zawiera również indeksy i przypisy. Miłośnik historycznego konkretu znajdzie tu mnóstwo smakowitych szczegółów, zwolennik pogłębionej refleksji nad historią - fascynujące próby ogarnięcia prawidłowości i trendów, historyk profesjonalista - nowe tezy, śmiałe i kontrowersyjne. Niespodzianką dla wszystkich będzie Braudelowskie rozumienie kapitalizmu, dalekie od marksistowskiego, odmienne od dotychczasowych ujęć podręcznikowych i publicystycznych. Przełożyli Maria Ochab i Piotr Graff; Ewa Dorota Żółkiewska; Jan i Jerzy Strzeleccy Fernand Braudel dążył w swych pracach do wyjścia poza ramy tradycyjnej historiografii i stworzenia „historii totalnej” opisującej nie tylko wydarzenia polityczne, ale także dzieje cywilizacji. W swych pracach łączył wiedzę z zakresu geografii historycznej, historii klimatu, historii kultury materialnej i życia codziennego, historii społecznej i gospodarczej oraz klasycznej historii politycznej, chętnie posługiwał się danymi ilościowymi i analizą statystyczną. Braudel podkreślał konieczność szerokiego wykorzystywania w badaniach historycznych osiągnięć nauk społecznych, zwłaszcza geografii, ekonomii, socjologii oraz historii sztuki. Braudel jest też autorem koncepcji trzech czasów historii, w ramach której wyróżniał: czas krótki, odnoszący się przede wszystkim do wydarzeń politycznych (tzw. historia „zdarzeniowa”) czas cykliczny, dotyczący zwłaszcza cykli ekonomicznych czas długiego trwania, charakterystyczny dla przemian struktur społecznych oraz dziejów cywilizacji, a więc taki, w którym przedmiot badań obserwowany jest z perspektywy długiej ilości czasu, nawet kilku stuleci. Bezpośrednio z koncepcją długiego i krótkiego trwania wiąże się kolejna teoria Braudela, dotycząca przestrzeni (koncepcja centrum i peryferiów). W trakcie badań nad kapitalizmem Braudel wprowadził i opisał w dziele Civilisation matérielle, économie et capitalisme dwie formy analizy systemu gospodarczego jako czynnika organizującego świat: system gospodarki światowej (économie mondiale), w znaczeniu systemu globalnego, system gospodarka - świat (économie - monde), w którym gospodarka części świata, organizując wyznaczoną przestrzeń oddziałuje na całość. Braudel uważał, że wyniki badań historycznych będą wartościowe wówczas gdy historyk określi miejsce człowieka w środowisku i przeanalizuje warunki jakie ono mu daje. Z tego względu przedstawiciel szkoły Annales podniósł rolę badania czynników geograficznych w życiu człowieka i włączył do swego warsztatu metody geografa przekształcając je ku potrzebom historyka. Braudel stwierdzał, że cywilizacje powstają na konkretnym skrzyżowaniu czasu i przestrzeni. Braudel wywarł ogromny wpływ na myśl socjologiczną, głównie przez swojego ucznia Immanuela Wallersteina, który w Stanach Zjednoczonych założył szkołę braudelianizmu. Często nazywany był, nawet przez swoich oponentów, „księciem historyków”. Francuski polityk i ekonomista Jacques Attali zgłosił Ferdynanda Braudela do Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii. Nagrody jednak tej nie otrzymał.