W Andach już w XVIII wieku to dzieło dostarczało dowodów na rzecz obalenia panowania hiszpańskiego, a później także kreolskiej republiki. Tak to tęsknoty za utraconą ojczyzną i wizja państwa doskonałego, spisane przez szlachcica, katolika, potomka królów i obrońcę praworządnego porządku, przeistoczyły się w rewolucyjną propagandę. Jest to próba sprostowania fałszywych mniemań o Inkach, rozpowszechnianych przez hiszpańskich badaczy, i dowiedzenia, że rządy Inków zapewniały poddanym bezpieczeństwo osobiste i wolność od głodu i nędzy w zamian za pracę ciężką, ale nie ponad siły, oraz przygotowały mieszkańców Peru do przyjęcia Ewangelii. Garcilaso de la Vega, Indianin (jak sam siebie nazywa), stał się klasykiem złotego wieku literatury hiszpańskiej, wzorem poprawności języka i jasności opisu. Późniejsi czytelnicy przydali jego dziełu nowe funkcje i znaczenia. Motyw inkaskiego państwa doskonałego stał się argumentem w myśli europejskiego Oświecenia, w utopijnych dyskusjach socjalistów. Inca Garcilaso de la Vega (ur. 12 kwietnia 1539 w Cuzco, zm. 23 kwietnia 1616 w Kordowie) - historyk peruwiański. Jego ojcem był hiszpański konkwistador Sebastian Garcilaso de la Vega y Vargas, a matką inkaska księżniczka Isabel Chimpu Ocllo, córka Inki Tupac Huallpa, wnuczka Inki Tupac Yupanqui. Matka nauczyła syna mowy przodków i zasugerowała mu spisanie ich historii. Garcilaso wyruszył w podróż, aby zebrać materiały. W 1600 rozpoczął swoje dzieło Comentarios Reales, dotyczące historii Peru. Pierwszą jego część zakończył w 1604, a drugą w 1612. Jest to dzieło o wielkiej historycznej wartości, mające rangę jedynego dokumentu o starożytnej cywilizacji Peru.