Niniejsza monografia stanowi pierwsze w polskiej literaturze prawniczej kompleksowe opracowanie odnoszące się do problematyki precedensu w praktyce jurysdykcyjnej wymiaru sprawiedliwości w szeroko pojętej przestrzeni prawnej Unii Europejskiej. Instytucjonalna specyfika ulokowanego w centrum owej przestrzeni Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak również konieczność zapewnienia przez ten organ efektywnego przestrzegania prawa w dynamicznie rozwijającej się organizacji międzynarodowej, jaką jest UE, powodują, że interpretuje on kreatywnie swą jurysdykcję, de facto przejmując często inicjatywę w zakresie określenia ostatecznego kształtu obowiązującego prawa. W efekcie - pomimo że na pierwszy rzut oka jest ona obca kontynentalnej kulturze prawnej, w ramach której tworzono podwaliny prawa Unii Europejskiej - taką aktywność orzeczniczą Trybunału można odnieść do instytucji precedensu. W celu określenia charakteru swoistego precedensu luksemburskiego i zakresu mocy wiążącej orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości oraz Sądu Pierwszej Instancji UE, autor poddaje analizie ich dorobek jurysdykcyjny, lokując swe rozważania tak na płaszczyźnie anglosaskiej doktryny precedensu wiążącego, jak i rozwiązań funkcjonujących w ramach poszczególnych europejskich systemów typu civil law.