Franciszek Dionizy Kniaźnin (1749 lub 1750-1807), najwybitniejszy - obok Franciszka Karpińskiego - autor nurtu sentymentalnego w literaturze polskiego oświecenia, pozostawił w spuściźnie blisko sto tłumaczeń z liryki Horacego. Do dzieł rzymskiego mistrza poeta zbliżał się na początku i pod koniec swojej twórczej drogi. Najwcześniejsze owoce jego pracy na tym polu mieści prestiżowa zbiorowa edycja Pieśni wszystkich Horacyjusza przekładania różnych z lat 1773-1775, kolejne zaś weszły w skład własnej już kolekcji Erotyków z roku 1779. Kniaźnin powrócił też na krótko do Horacego, gdy u księstwa Czartoryskich w Puławach u schyłku świądomego istnienia porządkował dorobek, spisując obszerny kaligraficzny manuskrypt - niedokończone dzieło życia. Obecne wydanie po raz pierwszy gromadzi wszystkie Kniaźninowskie Horatiana w nowoczesnym krytycznym opracowaniu.