Zestaw zawiera 9 tomów: 1. Urszula Mirouet - 1954 r., 249 s. 2. Kuzyn Pons - 1954 r., 289 s. 3. Kawalerskie gospodarstwo - 1955 r., 282 s. 4. Bal w Sceaux - 1955 r., 261 s. 5. Jaszczur - 1956 r., 238 s. 6. Historia wielkości i upadku Cezara Birotteau - 1956 r., 278 s. 7. Modesta Mignon - 1956 r., 262 s. 8. Fizjologia małżeństwa - 1957 r., 347 s. 9. Małe niedole pożycia małżeńskiego - 1957 r., 162 s. Komedia Ludzka (La Comédie Humaine) to cykl powieści i opowiadań składający się z ponad 130 utworów, w których wielokrotnie pojawiają się te same postacie, a jest ich ponad 2000. Balzac potraktował człowieka jako gatunek przyrodniczy i rozpatruje jego odmiany występujące w różnych środowiskach. Bazą danych Balzaka były luźne notatki (wszystko pisał odręcznie), ustawiczne przenoszone z miejsca pobytu do innego. Jądrem cyklu jest powieść Ojciec Goriot, od której zaczęła się koncepcja Komedii Ludzkiej. Pomysł polegał na zaludnieniu tymi samymi postaciami cyklu utworów. Styl utworów Balzaka odznacza się licznymi obszernymi opisami tła historycznego oraz środowiska, co odzwierciedla zasadnicze założenie autora, że występuje wzajemna zależność między charakterem jednostki, a otoczeniem. Siłą napędową jego postaci jest dążenie do kariery i zdobycie pieniędzy. Sprawy finansowe znał z własnego doświadczenia, opisy operacji kredytowych (weksle, długi, wierzyciele, egzekucje) mogą służyć jako przykłady podręcznikowe z ekonomii. Mało który pisarz poświęcił tyle miejsca w swych dziełach pieniądzowi, ponieważ to pieniędzmi jest wyłożona droga do sukcesu, władzy i luksusu. Obok pieniądza najważniejszym tematem jest miłość, Balzac zgłębił duszę (psychikę) kobiety, jak mało który pisarz. Po pierwszych sukcesach literackich Balzac prowadził bujne życie towarzyskie, był ulubieńcem pań z towarzystwa, które nie szczędziły mu swych wdzięków. On za to chcąc zaimponować swym kochankom, wydawał więcej niż zarabiał, przez co tonął w długach, ratował się biorąc zaliczki na powieści, których jeszcze nie napisał. Struktura Komedii Ludzkiej Balzac przedstawił założenia do całego cyklu w obszernej przedmowie do tomu I Komedii Ludzkiej, podpisanej przez niego w lipcu 1842, gdzie napisał między innymi: Jeżeli Georges Leclerc de Buffon stworzył wspaniałe dzieło, próbując dać w jednej książce całokształt zoologii, czyż nie można by podobnego dzieła dokonać dla społeczeństwa? Tam również znajdujemy przewidziany przez niego podział, w którym wykazano również utwory wydane później...